اسیب شناسی اعتیاد

اخیرا" مواد مخدر نسبتا جدیدی در بازار وارد شده که نه تنها جوانان نسبت به‌عوارض وخطرات آنها اطلاعاتی ندارند بلکه می‌پندارندکه‌این مواد اعتیادآور نیست و عوارض مواد مخدر قبلی را ندارند.
چندین سال است که مصرف‌کنندگان مواد مخدردرکشور ما نام مواد مخدری را شنیده‌اند که تحت عنوان تمجیزک، بنجیزک، نورجیزک ... معروفند که همگی نام‌های تجاری دارویی به نام بوپره نورفین است که بصورت قاچاق از طریق پاکستان وارد ایران می‌شود.

در ابتدای ورود این داروها، از آنها بعنوان داروی ترک اعتیاد استفاده می‌شد که به دلیل شکل تزریقی دارو و استفاده نادرست برخی از پزشکان و خود درمانی که معتادان انجام می‌دادند، اغلب افراد به این ماده معتاد شدند.
همچنین در بسیاری از موارد، اعتیاد برخی از افراد که بصورت کشیدن و خوردن مواد مخدر بود به شکل خطرناک تزریقی تبدیل شدو پس از مدتی معتادان دریافتند که به این آمپول‌ها وابسته شده‌اند و مصرف تزریقی خود را کنار گذاشتند و دوباره مصرف تریاک یا هرویین را شروع کردند.

با توجه به گران بودن آمپول تمجیزک، گروهی از قاچاقچیان دارو در ایران اقدام به تهیه آمپولی به نام نورجیزک کردند که این آمپول ترکیبی از هرویین واسترویید( کورتون ) و سایر مواد غیر مجازاست ولی بخاطر تشابه اسمی بسیاری از معتادان و حتی کادر درمان را به اشتباه انداخته است.
نورجیزک بدلیل وابستگی فردبه چند دارو، میزان نشئگی بالا در این ماده، استفاده از داروهای خطرناک مانند استروییدها ، با نمونه‌های پیشین متفاوت و بسیار خطرناک است.
مهمترین مشکلی که استفاده از استروییدها ایجاد می‌کند اختلال در فعالیت فوق کلیوی است.

از سوی دیگر استفاده از روش‌های کاملا غیربهداشتی در تهیه این محلول مشکلات زیادی را برای مصرف‌کننده در پی دارد، حداکثر نیاز بیمار به داروی بوپره نورفین در 24ساعت سه عدد آمپول است ولی آمپول نورجیزک به دلیل داشتن محلول هرویین هردو تا سه ساعت بیمار نیاز به تزریق مجدد دارد.
عوارض تزریق نورجیزک را احساس نشئگی زیاد حین مصرف، احساس خماری شدید، گیجی، منگی، کرختی، تعریق شدید، احساس گر گرفتگی، عفونت دریچه‌های قلبی،آبسه وریدی، عفونت خون، عفونت قارچی،انتقال عفونتهایی مانند هپاتیت، ایدز، از دست دادن تعادل در هنگام راه رفتن، افزایش فشارخون، بی‌قراری، پرخاشگری و چاقی مفرط میتوان عنوان کرد.
ترک ماده مخدر نورجیزک با علایمی مانند اضطراب و افسردگی شدید، خستگی، بی‌خوابی، هذیان، بی انگیزگی، برانگیختگی، بی‌حالی ، پرخاشگری، تهوع، استفراغ و اسهال همراه است.
بدلیل خطرات این نوع وابستگی، بهترین درمان برای نوع شدیدآن، درمان بستری به مدت 14روز و مراقبت کامل از بیمار توسط کادر تخصصی است و پس از آن درمان نگهدارنده با متادون است.
اگرجوانان باور ندارند که این داروهای جدید اعتیاد آور نیست، یک بار سری به مراکز ترک اعتیاد یا مطب پزشکان روانشناس بزنند امثال من بسیار زیاد است، لااقل تا دیر نشده از زندگی ما عبرت بگیرند.